Δεν είναι αργία, είναι απεργία!

Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα που η εργατική τάξη τιμά τους νεκρούς της. Από το Σικάγο το 1886, στον ηρωικό Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη και το 1944 στην Καισαριανή, η θυσία των εργατών φωτίζει τον δρόμο της ταξικής πάλης, του οργανωμένου αγώνα για τη διεκδίκηση καλύτερης ζωής, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Τα διδάγματα παραμένουν επίκαιρα και σήμερα που συνεχίζεται η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά μας – από τον εργάσιμο χρόνο, τους καθηλωμένους μισθούς, τα κουτσουρεμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Σήμερα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις οδηγίες της Ε.Ε. και την αντίστοιχη αντεργατική νομοθεσία που όλες οι κυβερνήσεις και η σημερινή έχουν περάσει, για να καταργηθεί το 8ωρο, να γίνει λάστιχο ο εργάσιμος χρόνος, να καθιερωθεί η 13ωρη, η 6ήμερη και 7ήμερη δουλειά. Νόμοι και οδηγίες που βρήκαν και βρίσκουν τη στήριξη των εργοδοτικών συνδικαλιστών που υπηρετούν το κεφάλαιο και την πολιτική των αστικών κομμάτων.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική  της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που θεωρούν την υγεία, την παιδεία, τις σπουδές των παιδιών μας ακόμα και την ίδια μας της ζωή ως κόστος. Πίσω από τις «εκπτώσεις» στα μέτρα ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, τα ανεπαρκή μέτρα στις μεταφορές, στην υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, πίσω από την ακόμα παραπέρα μετατροπή του δικαιώματος στην υγεία σε εμπόρευμα, πίσω από τους χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας και στα Πανεπιστήμια, πίσω από τη περαιτέρω ιδιωτικοοικονομική λειτουργιά των Ιδρυμάτων, πίσω από τους πλειστηριασμούς εργατικών λαϊκών οικογενειών βρίσκεται ο νόμος του κέρδους. Όσο το κέρδος θα γίνεται βασικό κριτήριο για τη ζωή μας, τόσο θα υπάρχει ανεργία, ανέχεια, δυστυχία, όλο και χειρότεροι όροι δουλειάς. Την ίδια περίοδο που στη χώρα μας οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να ζουν με μισθούς μειωμένους κατά 25% σε σχέση με το 2010, με την ακρίβεια να έχει κάνει βασικά αγαθά επιβίωσης απλησίαστα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ.

Σήμερα που η φωτιά του πολέμου όλο και φουντώνει στη γειτονιά μας, από την Ουκρανία ως τη Μέση Ανατολή, βιώνουμε τις συνέπειες της όλο και βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό αυτό γαϊτανάκι, της όλο και πιο ισχυρής πρόσδεσης με το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., προς όφελος των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των επιχειρηματιών και των συμφερόντων τους στην περιοχή.

Δεν θα δεχτούμε το μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια μαζί με τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, δώσαμε ένα μεγαλειώδη αγώνα για πάνω από δύο μήνες ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της ανώτατης Εκπαίδευσης.  Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στις 28 του Φλεβάρη και στις 17 του Απρίλη μας έβγαλαν ένα μπόι ψηλότερα, στρίμωξαν την κυβέρνηση. Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά για:

• Τη διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς και ζωής, για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
• Να μην εφαρμοστεί ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ.
• Άμεση κατάργηση των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν το 8ωρο και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, υπονομεύουν το δικαίωμα στην απεργία. Καμία δίωξη για συνδικαλιστική δράση.
• 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
• Άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
• Άμεσα μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία.
• Απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις.
• Αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, στον δίκαιο και σκληρό αγώνα που δίνει απέναντι στο κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ, που τον σφαγιάζει με τις πλάτες του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Για την εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο, η Πρωτομαγιά αποτελεί τον φάρο της ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Δε θα περάσει η προσπάθεια των κυβερνήσεων να καταργήσουν την απεργία της πρωτομαγιάς και να την μετατρέψουν σε εορταστική αργία. Οι αγώνες μας  πρέπει να συνεχιστούν και να δυναμώσουν. Έχουμε συγκεντρώσει μπόλικη πείρα: Κλείνουμε τα αυτιά μας σε όλες αυτές τις φωνές που μας καλούν στον δρόμο του ρεαλισμού με σκυμμένο το κεφάλι, στο «μικρότερο κακό», στον μονόδρομο αυτόν που βάζει τα κέρδη των λίγων πάνω από τις ζωές μας. Οι αγώνες που αναπτύσσονται σε κάθε κλάδο, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δείχνουν τον δρόμο, μας γεμίζουν με αισιοδοξία! Βάζουμε στην ημερήσια διάταξη τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, βάζουμε στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη.

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ