Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Την Παρασκευή 20 Μάη πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση της Ομοσπονδίας μας στο Υπ. Παιδείας για τη διεκδίκηση μόνιμων προσλήψεων στα πανεπιστήμια και της μετατροπής των συμβάσεων των συναδέλφων μας συμβασιούχων σε αορίστου χρόνου.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης και αφού είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλα αιτήματα, αντιπροσωπεία του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας συναντήθηκε με τον υφυπουργό Α. Συρίγο.

Μας δόθηκε πολύ περιορισμένος χρόνος από τον υφυπουργό να εκθέσουμε την κατάσταση που υπάρχει στα Πανεπιστήμια, την σοβαρή υποστελέχωση των υπηρεσιών από τη μία και τον μεγάλο αριθμό συμβασιούχων, με πολλά διαφορετικά είδη συμβάσεων, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι καλύπτουν βασικές λειτουργικές ανάγκες των πανεπιστημίων, βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, ζουν με το συνεχές άγχος ανανέωσης της σύμβασης και συχνά με πολύ λιγότερα δικαιώματα.

Η απάντηση του υφυπουργού ήταν ότι το υπουργείο «αναγνωρίζει το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμα σε καθεστώς εποπτείας». Το Υπουργείο δε φάνηκε να έχει καν διερευνήσει τρόπους για να επιλύσει το πρόβλημα. Ο υφυπουργός ανέφερε μια σκέψη να γίνει ανοιχτός διαγωνισμός με κάποια μοριοδότηση της προϋπηρεσίας, το οποίο όπως διευκρίνισε δε θα μπορέσει να καλύψει – όπως είναι αναμενόμενο – το σύνολο των συναδέλφων και δεν πρόκειται να αφορά το σύνολο των θέσεων στις οποίες εργάζονται αυτή τη στιγμή συμβασιούχοι.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Είναι απορίας άξιο γιατί η εποπτεία δεν αποτελεί  εμπόδιο όταν πρόκειται να δαπανήσουν τεράστια ποσά για την ενεργειακή αναβάθμιση των υποδομών των πανεπιστημίων, την πανεπιστημιακή αστυνομία, για εργολάβους. Αποτελεί εμπόδιο μόνο όταν πρόκειται για τις ανάγκες φοιτητών και εργαζομένων, γιατί οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις αποτελούν πολιτική επιλογή διαχρονικά των κυβερνήσεων και βασική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους όρους εργασίας, γιατί θέλουν να δουλεύουμε με όλο χειρότερους όρους και να μη βγάζουμε και άχνα!

Ο οργανωμένος, συλλογικός αγώνας διεκδίκησης της σταθερής δουλειάς για όλους, της δουλειάς με δικαιώματα, μαζικών προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, με κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων για να σταματήσουν τα μπαλώματα, η ομηρία, η υποστελέχωση και η εντατικοποίηση. 

Αυτός ο αγώνας όμως πρέπει να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Να τον αγκαλιάσουν όλοι οι συνάδελφοι ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας, μέσα από τους πρωτοβάθμιους συλλόγους των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια. Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας.

Η μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι δικαίωμα όλων μας!