Η κυβέρνηση έχει θέσει στη διαβούλευση το νέο νόμο – πλαίσιο, έναν σαρωτικό νόμο που μετατρέπει ουσιαστικά τα πανεπιστήμια σε αυτόνομες, επιχειρηματικές μονάδες. Ολοκληρώνει την σφιχτή, άμεση, οργανική τους σύνδεση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και τα απομακρύνει ακόμα περισσότερο από τις μορφωτικές ανάγκες των φοιτητών, απομακρύνει ακόμα περισσότερο την έρευνα και την επιστήμη από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.

Δημιουργείται μια υπεραγορά Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου όλα θα πουλιούνται και θ’ αγοράζονται.

Απ’ όλα έχει ο μπαξές: προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα πολλαπλών ταχυτήτων (διατμηματικά, δια-ιδρυματικά, τριετή, ακόμα και μονοετή), προγράμματα επιμόρφωσης, σεμινάρια, βιομηχανικά διδακτορικά σε συνεργασία με επιχειρήσεις, επαγγελματικά μεταπτυχιακά για τα στελέχη τους, παροχή υπηρεσιών από εργαστήρια σε τρίτους. Τα παραπάνω βέβαια έρχονται σε ένα πανεπιστήμιο που ήδη «πουλά» μια σειρά εκπαιδευτικά προϊόντα και υπηρεσίες, το οποίο έχτισαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Τώρα θεσμοθετείται η διεύρυνση αυτής του της λειτουργίας, με παραρτήματα που θα μπορεί να ιδρύει σε χώρες του εξωτερικού, με αξιοποίηση κάθε μορφής εμπορευματοποίησης της έρευνας, με συμμετοχή του σε εταιρικά σχήματα - εμπορικές εταιρείες, με επώνυμες έδρες κ.ο.κ.

Ακόμα και η λειτουργία των βιβλιοθηκών και η πρόσβαση σε επιστημονικά άρθρα μπαίνουν στη λογική «κόστους – οφέλους», γι’ αυτό και με το άρθρο 261 μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα των Εταιρειών Αξιοποίησης!

Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό, οι φοιτητές θα «τσιμπολογούν» πιστωτικές μονάδες δεξιά και αριστερά, από αυτή την πανσπερμία τίτλων σπουδών, για να μπορούν να αναζητήσουν μια θέση εργασίας με πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα και με επαγγελματικά δικαιώματα υπό συνεχή αμφισβήτηση.

Στο Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης, που θα κρίνεται με όρους αγοράς, αλλάζουν άρδην και οι όροι εργασίας. Επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Αναφέρεται ξεκάθαρα στο άρθρο 216 ότι «εάν το τακτικό προσωπικό του Α.Ε.Ι. δεν επαρκεί για τη στελέχωσή τους, δύναται να απασχολείται έκτακτο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή έργου». Σε τέτοιες συνθήκες υποστελέχωσης και ουσιαστικού «παγώματος» των προσλήψεων, το μόνο μόνιμο που διασφαλίζεται είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας! Ειδικά για τους συμβασιούχους εργαζόμενους στους ΕΛΚΕ θεσμοθετεί την υπερωριακή απασχόληση, τη δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες (άρθρο 247)!

Για να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο το πανεπιστήμιο, απαιτείται και το ανάλογο μοντέλο διοίκησης που θα προωθήσει πιο αποφασιστικά την επιχειρηματική του δράση στα πρότυπα Ανωνύμων Επιχειρήσεων: Με Διοικητικά Συμβούλια (βλ. Συμβούλια Διοίκησης), που μέλη τους μπορεί κάλλιστα να είναι και απευθείας άνθρωποι της αγοράς, που προσλαμβάνουν ή παύουν τον πρόεδρο (βλ. πρύτανη), τον Εκτελεστικό Διευθυντή τους (βλ. μάνατζερ), ο οποίος θα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του Συμβουλίου Διοίκησης και των διοικητικών υπηρεσιών. Το Συμβούλιο Διοίκησης θα έχει τον αποφασιστικό ρόλο για όλα τα οικονομικά, διοικητικά και αναπτυξιακά θέματα του Ιδρύματος, ενώ η Σύγκλητος, από την οποία πετιέται εκτός το διοικητικό προσωπικό, περιορίζεται πλέον αποκλειστικά και μόνο σε αποφάσεις για ακαδημαϊκά θέματα.  

Το επιχειρηματικό μοντέλο διοίκησης που προωθείται, είναι απαραίτητο για:

• Τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα πτυχίων σε πανσπερμία τίτλων σπουδών, με πλήρη αποσύνδεση από το επάγγελμα, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, μέσω της αποσύνδεσης των προγραμμάτων σπουδών από τα Τμήματα, το εσωτερικό ERASMUS και τις διάφορες κατηγορίες τίτλων σπουδών.

• Την αποκοπή των ΑΕΙ από την κρατική χρηματοδότηση και την υποκατάστασή της με έσοδα από τα δίδακτρα και προσφορά "εκπαιδευτικών προϊόντων": ξενόγλωσσων, χειμερινών, θερινών, κατάρτισης κ.λπ., όπως και υπηρεσιών έρευνας.

• Την αναγωγή της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) σε μηχανισμό επιβολής καταργήσεων/συγχωνεύσεων ακαδημαϊκών μονάδων με γνώμονα την εξοικονόμηση πόρων για ενίσχυση των επιχειρηματικών σχεδίων.

• Την αντικατάσταση των διετών προγραμμάτων τεχνολογικής κατάρτισης του ν. Γαβρόγλου με προγράμματα "εφαρμοσμένων επιστημών και τεχνολογίας" διάρκειας 7 εξαμήνων, κατά παραγγελία της αγοράς.

• Την επέκταση του ισχύοντος νομικού πλαισίου αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων και ισοδυναμίας πτυχίων κολεγίων και πανεπιστημίων εξωτερικού, όπως προϊδεάζουν οι εξαγγελίες για τον ΔΟΑΤΑΠ.

• Την εισαγωγή νέων μορφών "ελαστικής" απασχόλησης για διδάσκοντες και ερευνητές με κύρια πηγή χρηματοδότησης την ...αυτοχρηματοδότηση μέσω προγραμμάτων! Σε συνδυασμό με τους νέους "κόφτες" της κρατικής χρηματοδότησης, ανοίγει ο δρόμος ώστε κάθε ΑΕΙ να καλύπτει τις λειτουργικές του ανάγκες και τη μισθοδοσία του προσωπικού του από τα έσοδά του.

• Την εισαγωγή νέου πλαισίου πειθαρχικού δικαίου των μελών ΔΕΠ, του υπόλοιπου προσωπικού και των φοιτητών, ως μέτρο προσαρμογής της ακαδημαϊκής ελευθερίας στα πλαίσια του επιχειρηματικού πανεπιστημίου.

• Τη διεύρυνση των μέτρων, που εισήχθησαν αρχικά με τον νόμο Διαμαντοπούλου και διατηρήθηκαν από όσους ακολούθησαν, υπονόμευσης των φοιτητικών συλλόγων ως οργάνων εκπροσώπησης των φοιτητών μέσω ενιαίων ψηφοδελτίων, με τη δημιουργία συμβουλίων που θα παίξουν τον ρόλο του «συνδαιτυμόνα» του Συμβουλίου Διοίκησης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, οδηγώντας τους φοιτητές σε πλήρη ενσωμάτωση σε αυτά τα σχέδια.

Καταστρατηγούνται και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων. Όπως προβλέπεται από το άρθρο 279, για μια διετία (τουλάχιστον), δε θα μπορούν να μετακινηθούν υπάλληλοι των πανεπιστημίων σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, ανάλογα με τις οικογενειακές και άλλες ανάγκες των εργαζομένων, χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Πρύτανη.

Η χρονική περίοδος που επιλέγουν να φέρουν την πανεπιστημιακή αστυνομία, δηλαδή την περίοδο που φέρνουν για ψήφιση το νέο νόμο – πλαίσιο, στα ιδρύματα επιβεβαιώνει ότι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο δεν θα χωράει η διαφορετική φωνή αντίστασης και διεκδίκησης. Η πανεπιστημιακή αστυνομία στόχο θα έχει να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία του πανεπιστημίου – επιχείρηση. Μάλιστα, ο ρόλος της βαθαίνει, σύμφωνα και με τα προβλεπόμενα από το άρθρο 28 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο περιλαμβάνει ρυθμίσεις για τα καθήκοντα των ειδικών φρουρών και των αστυνομικών υπαλλήλων που συμμετέχουν στις ομάδες της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Το συγκεκριμένο άρθρο προβλέπει πως όταν δεν διατίθενται σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, θα εκτελούν καθήκοντα φύλαξης στόχων αστυνομικού ενδιαφέροντος, κτιρίων και εγκαταστάσεων κ.ά., δηλαδή καθήκοντα που απαιτούν να έχουν πυροβόλο όπλο!

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

Οι εξελίξεις αυτές είναι πάρα πολύ σοβαρές. Έχουν να κάνουν με το δικαίωμα στη μόρφωσης των παιδιών μας, με τους όρους εργασίας μας, με τον ίδιο το χαρακτήρα τού σύγχρονου πανεπιστημίου που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.

Καλούμε τους Συλλόγους να προχωρήσουν σε Γενικές Συνελεύσεις, να συζητήσουν πλατιά με τους εργαζόμενους το περιεχόμενο του νέου νόμου – πλαίσιο, την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα όταν θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή. Τις επόμενες μέρες, θα συνεδριάσει και το Κεντρικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας για να διαμορφώσει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης.

Απαιτούμε το σχέδιο νόμου – πλαισίου να μην κατατεθεί!

Να μην μπει η πανεπιστημιακή αστυνομία στα πανεπιστήμια!

Απαιτείται ΤΩΡΑ να δυναμώσει ο αγώνας για το πανεπιστήμιο που έχουν ανάγκη οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι, ο λαός. Για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, για ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας κόντρα στην εμπορευματοποίηση της, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες τις κατηγορίες προσωπικού!