Τελευταία Νέα

    Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

    Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει το σχέδιο νόμου -πλαισίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που εισάγεται την στην ολομέλεια της Βουλής, εν μέσω καλοκαιριού, αδειών και εξεταστικών. Πρόκειται για ένα σαρωτικό νομοθέτημα, που περικλείει νομοθετικές ρυθμίσεις σειράς ετών, τις οποίες οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, ούτως ή άλλως, έχουμε καταδικάσει διαχρονικά.

    Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται να ολοκληρώσει τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε αυτόνομες, επιχειρηματικές μονάδες, χτυπάει περαιτέρω τα μορφωτικά δικαιώματα των φοιτητών, αλλά και την προοπτική των αποφοίτων για δουλειά με δικαιώματα επάνω στο κάθε επιστημονικό αντικείμενο, απομακρύνει ακόμα περισσότερο την έρευνα και την επιστήμη από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.

    Δε μιλάμε για πανεπιστήμια, αλλά για πραγματικές υπεραγορές εκπαιδευτικών προϊόντων, όπου όλα θα πουλιούνται και θ’ αγοράζονται. Τα πτυχία μετατρέπονται σε χαρτιά χωρίς αντίκρισμα, που θα οδηγούν στη δουλειά χωρίς δικαιώματα και στην εργασιακή ανασφάλεια, οι φοιτητές και οι γονείς τους γίνονται πελάτες.

    Για τους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια, το κυβερνητικό νομοσχέδιο επεκτείνει και μονιμοποιεί τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Σε μια σειρά άρθρα αναφέρεται ξεκάθαρα ότι «όπου δεν επαρκεί το τακτικό προσωπικό, οι ανάγκες θα καλύπτονται με συμβασιούχους». Τα Πανεπιστήμια είναι ήδη σοβαρά υποστελεχωμένα, καθώς οι τελευταίες μαζικές προσλήψεις έγιναν πριν από 16 χρόνια, με τη διαδικασία της μονιμοποίησης των συμβασιούχων. Οι διάφορες σποραδικές προσλήψεις, όπως η πρόσφατη προκήρυξη που κυκλοφόρησε και αφορά σε καμιά 60αριά θέσεις σε 13 ιδρύματα σε σύνολο 24 ιδρυμάτων, την στιγμή που το προσωπικό έχει μειωθεί κατά περίπου 50% τα τελευταία 10 χρόνια. Σε τέτοιες συνθήκες υποστελέχωσης, προφανώς και δε θα επαρκεί το τακτικό προσωπικό να καλύψει και το νέο όγκο καθηκόντων που προκύπτουν από τις νέες δομές. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, λοιπόν, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας είναι μονόδρομος!

    Εδώ και πολλά χρόνια, βασικές λειτουργικές ανάγκες των πανεπιστημίων ήδη καλύπτονται από χιλιάδες συναδέλφους μας ελαστικά εργαζόμενους, με πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας,  που δουλεύουν σε καθεστώς συνεχούς ανασφάλειας, αν θα τους ανανεωθεί η σύμβαση. Οι συνάδελφοί μας καλύπτουν ανάγκες σε όλες τις οργανικές δομές (ΕΛΚΕ, γραμματείες, κλινικές, βιβλιοθήκες, τεχνικές υπηρεσίες, καθαριότητα, φύλαξη κ.α.).  Το σχέδιο νόμου – πλαισίου επιτείνει τη χειροτέρευση των όρων εργασίας αυτών των εργαζομένων, την ανασφάλεια, αφού θέτει επιπλέον περιορισμούς όπως ότι θα πρέπει να απολύονται μετά από το πολύ 5 χρόνια, χωρίς να έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν τη μονιμοποίησή τους. Μιλάμε για ανακύκλωση της ανεργίας και με τη βούλα. Για τους ίδιους εργαζόμενους, θεσμοθετείται η υπερωριακή απασχόληση, η δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες!

    Την ίδια στιγμή, κι ενώ λεφτά για μόνιμες προσλήψεις δεν υπάρχουν – όπως μας λένε- , θεσμοθετείται η θέση του εκτελεστικού διευθυντή, με συνολικό κόστος για τα πανεπιστήμια κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ. Ο εκτελεστικός διευθυντής, σε συνδυασμό με τη Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου, θα λειτουργήσει σα μηχανισμός πίεσης και ασφυκτικού ελέγχου για τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια που θα κληθούν, σε σοβαρές συνθήκες υποστελέχωσης, να ανταποκριθούν σε αυξημένα καθήκοντα, με απλήρωτες υπερωρίες, με παγωμένους μισθούς. Θα κρίνονται στη βάση του κατά πόσο θα υπηρετούν ακριβώς αυτές τις αναδιαρθρώσεις που χτυπούν το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των φοιτητών στη μόρφωση, τους ισότιμους όρους πρόσβασης στα πανεπιστήμια.

    Επιπρόσθετα, με σειρά διατάξεων, αποκόπτονται τα ΑΕΙ από την κρατική χρηματοδότηση, η οποία υποκαθίσταται, και με τις ευλογίες της ΕΘΑΕΕ, από το κυνήγι κάθε είδους πόρων, χορηγιών, χρηματοδοτήσεων, διδάκτρων, προσφοράς «εκπαιδευτικών προϊόντων»,  από την εμπορευματοποίηση της έρευνας κυρίως των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

    Αυτές τις αλλαγές έρχεται να υπηρετήσει και το αντιδημοκρατικό μοντέλο διοίκησης που προβλέπει το νομοσχέδιο, στα πρότυπα Ανωνύμων Επιχειρήσεων: Με Συμβούλια Διοίκησης, που μέλη τους μπορεί να είναι και απευθείας άνθρωποι της αγοράς, που προσλαμβάνουν ή παύουν τον Πρύτανη, που θα έχουν τον αποφασιστικό ρόλο για όλα τα οικονομικά, διοικητικά και αναπτυξιακά θέματα του Ιδρύματος, ενώ η Σύγκλητος, από την οποία πετιέται εκτός το διοικητικό προσωπικό, περιορίζεται πλέον αποκλειστικά και μόνο στα ακαδημαϊκά θέματα και μάλιστα με γνωμοδοτικό ρόλο.

    Μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που, παρά τον τεράστιο όγκο του, δεν απαντά στις πραγματικές «παθογένειες» του πανεπιστημίου: τη χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, την έλλειψη επαρκούς και ποιοτικής φοιτητικής μέριμνας, την έλλειψη επαρκών, σύγχρονων και ασφαλών υποδομών, ακόμα και αναλωσίμων. Δεν απαντά στην ανάγκη των χιλιάδων εργαζόμενων γονιών, που δίνουν καθημερινό αγώνα για να περάσουν τα παιδιά τους σε μια σχολή, για να σπουδάσουν, για να μπορέσουν αυτά να εργαστούν επάνω στο αντικείμενό τους με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.

    Τους μόνους που ωφελεί είναι τις μεγάλες επιχειρήσεις, που θα κάνουν χρυσές μπίζνες στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αξιοποιώντας υποδομές και προσωπικό των Πανεπιστημίων. Για να τρέξουν αυτές τις μπίζνες απρόσκοπτα, φέρνει η κυβέρνηση και την πανεπιστημιακή αστυνομία, θεσπίζει πιο αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο και μηχανισμούς ελέγχου για φοιτητές, εργαζόμενους και διδάσκοντες, υπονομεύει τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Η εμπειρία μας επιβεβαιώνει, όπως και με την εφαρμογή του νόμου-έκτρωμα του Χατζηδάκη, ότι πάντοτε η αντιλαϊκή πολιτική έχει ως συμπλήρωμα τα μέτρα αυταρχισμού και καταστολής.

    Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν!

    Η Ομοσπονδία μας συμπορεύεται με φοιτητές και διδάσκοντες και προχωρά σε 24ωρη απεργία την Πέμπτη 14 Ιούλη, ενώ συμμετέχει και στα συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν την ίδια μέρα. Στην Αθήνα στις 7μμ στα Προπύλαια και πορεία προς τη Βουλή.

    ΤΩΡΑ να δυναμώσει ο αγώνας για το Πανεπιστήμιο που έχουν ανάγκη οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι, ο λαός!

    Για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, για ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας, κόντρα στην εμπορευματοποίησή της, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες τις κατηγορίες προσωπικού, για επιστήμη κι έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας