Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

Εδώ και έναν χρόνο η κυβέρνηση έχει επαναθεσμοθετήσει το «κώλυμα οκτάμηνης απασχόλησης», δηλαδή τον περιορισμό των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε οχτώ μήνες τον χρόνο (Ν. 4765/21, άρθρο 38, παρ.1), αντικαθιστώντας μάλιστα την προϋπηρεσία με την περίοδο ανεργίας ως μοριοδοτούμενο κριτήριο (άρθρο 40). Χαρακτηρίζει δε τις ανάγκες που καλύπτονται από τέτοιου είδους συμβάσεις (ΙΔΟΧ) ως ανάγκες έκτακτες, απρόβλεπτες, επείγουσες κλπ. Επιπλέον δε, με τον νόμο 4829/21 (άρθρο 25), περικόπτει κατά 10% τον αριθμό των θέσεων που μπορούν να προκηρυχτούν το 2022. Μπορεί ο νόμος για την ώρα μα εξαιρεί από την υποχρέωση των 8μηνων συμβάσεων και τη μοριοδότηση τους συναδέλφους που εργάζονται σε αυτοχρηματοδοτούμενα προγράμματα και στη διοικητική υποστήριξή τους (άρθρο 37 και άρθρο 38, παρ. 2), όμως είναι ενδεικτικός της χειροτέρευσης των εργασιακών σχέσεων που δε θ’ αφήσει κανέναν στο απυρόβλητο.

Καταγγέλλουμε τη συγκεκριμένη διαδικασία ως απαράδεκτη. Η λογική της ανακύκλωσης της ανεργίας και της εργασιακής ομηρίας των συναδέλφων που διαπερνάει τα συγκεκριμένα νομοθετήματα είναι όχι μόνο ανεπαρκής για την κάλυψη των αναγκών των Ιδρυμάτων σε προσωπικό αλλά και ζημιογόνα για τους συναδέλφους μας που καλύπτουν αυτές τις θέσεις και μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Επιπρόσθετα, δίνει άλλοθι στην περαιτέρω παράδοση υπηρεσιών στους εργολάβους.

Οι ανάγκες των Ιδρυμάτων που καλύπτονται με τέτοια νομικά τερτίπια είναι πάγιες και διαρκείς (πχ καθαριότητα) και ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα έπρεπε να καλυφθούν με μονιμοποίηση των συναδέλφων συμβασιούχων. Αντ’ αυτού, το κυβερνητικό φιρμάνι αναφέρει ότι «Παράταση της σύμβασης πέραν του προηγούμενου ορίου ή μετατροπή της σε σύμβαση αορίστου χρόνου είναι αυτοδικαίως άκυρες». Φέρνει δηλαδή τα Ιδρύματα σε αδυναμία κάλυψης των αναγκών τους (ή στην προσφυγή σε αντίστοιχες εργολαβίες, για τις οποίες προφανώς δεν ισχύουν τέτοια κωλύματα και περιορισμοί…).  Καταδικάζει τους συναδέλφους σε οικονομική εξαθλίωση αφού μετά τις πενιχρές απολαβές κατά τον χρόνο που εργάζονται τους «τιμωρεί» και με αναγκαστική ανεργία για το ένα τρίτο του χρόνου.

Απαιτούμε από τα συναρμόδια υπουργεία να αλλάξουν άμεσα τη θεσμοθετημένη διαδικασία και να δώσουν τη δυνατότητα στα Ιδρύματα να καλύπτουν τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους σε προσωπικό χωρίς τέτοιους περιορισμούς και σύνθετες διαδικασίες. Απαιτούμε να καλυφτούν οι θέσεις εργασίας με μόνιμο προσωπικό – μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και μαζικές προσλήψεις ώστε να καλυφτούν τα τεράστια κενά σε προσωπικό που άφησαν οι περιοριστικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά.