Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Την Παρασκευή 10 Ιούνη, για άλλη μια φορά η είσοδος της ΟΠΠΙ έμεινε στα χαρτιά, με την αποφασιστική κινητοποίηση φοιτητών κι εργαζομένων στις πύλες του ΕΚΠΑ, του ΕΜΠ, του ΑΠΘ, του ΟΠΑ! Αποδεικνύεται και πάλι ότι ο οργανωμένος, μαζικός αγώνας, η κοινή πάλη με φοιτητών κι εργαζομένων μπορεί να θέσει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, στα κυβερνητικά σχέδια.

Το σχέδιο νόμου -πλαισίου της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση θα παραμείνει στη διαβούλευση μέχρι τις 19 Ιούνη, με ορίζοντας ψήφισης τα τέλη Ιούνη. Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, πρόκειται για έναν σαρωτικό νόμο που μετατρέπει ουσιαστικά τα πανεπιστήμια σε αυτόνομες, επιχειρηματικές μονάδες. Ολοκληρώνει την σφιχτή, άμεση, οργανική τους σύνδεση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και τα απομακρύνει ακόμα περισσότερο από τις μορφωτικές ανάγκες των φοιτητών, απομακρύνει ακόμα περισσότερο την έρευνα και την επιστήμη από την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.

Δημιουργείται μια υπεραγορά Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου όλα θα πουλιούνται και θ’ αγοράζονται: προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα πολλαπλών ταχυτήτων (διατμηματικά, δια-ιδρυματικά, τριετή, ακόμα και μονοετή), προγράμματα επιμόρφωσης, σεμινάρια, βιομηχανικά διδακτορικά σε συνεργασία με επιχειρήσεις, επαγγελματικά μεταπτυχιακά για τα στελέχη τους, παροχή υπηρεσιών από εργαστήρια σε τρίτους. Τα παραπάνω βέβαια έρχονται σε ένα πανεπιστήμιο που ήδη «πουλά» μια σειρά εκπαιδευτικά προϊόντα και υπηρεσίες, το οποίο έχτισαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Τώρα θεσμοθετείται η διεύρυνση αυτής του της λειτουργίας, με παραρτήματα που θα μπορεί να ιδρύει το κάθε ίδρυμα σε χώρες του εξωτερικού, με αξιοποίηση κάθε μορφής εμπορευματοποίησης της έρευνας, με συμμετοχή του σε εταιρικά σχήματα - εμπορικές εταιρείες, με επώνυμες έδρες κ.ο.κ.

Ακόμα και η λειτουργία των βιβλιοθηκών και η πρόσβαση σε επιστημονικά άρθρα μπαίνουν στη λογική «κόστους – οφέλους», γι’ αυτό και με το άρθρο 261 μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα των Εταιρειών Αξιοποίησης! Στο ίδιο άρθρο, μεταβιβάζονται και αρμοδιότητες των τεχνικών υπηρεσιών στις Εταιρείες Αξιοποίησης, όπως η ανάθεση, ανάληψη, εκπόνηση μελετών, καθώς επίσης και η επίβλεψη και κατασκευή τεχνικών έργων για την κινητή και ακίνητη περιουσία των ΑΕΙ.

Στο Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης, που θα κρίνεται με όρους αγοράς, αλλάζουν άρδην και οι όροι εργασίας.

Επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Αναφέρεται ξεκάθαρα στο άρθρο 216 ότι «εάν το τακτικό προσωπικό του Α.Ε.Ι. δεν επαρκεί για τη στελέχωσή τους, δύναται να απασχολείται έκτακτο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή έργου». Ανάλογες προβλέψεις υπάρχουν στα άρθρα 58, 62, 104, 117, 128, 130, 273 που καλύπτουν κάθε πτυχή της λειτουργίας των Ιδρυμάτων (από κλινικές μέχρι μουσεία). Σε τέτοιες συνθήκες υποστελέχωσης και ουσιαστικού «παγώματος» των προσλήψεων, το μόνο μόνιμο που διασφαλίζεται είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας! Μάλιστα, συγκεκριμένα για όσους εργάζονται στα προγράμματα διοικητικής υποστήριξης των ΕΛΚΕ, η μέγιστη διάρκεια σύμβασης ορίζεται στα 5 έτη. Γενικεύεται το καθεστώς ανασφάλειας, του κυνηγιού των προκηρύξεων και των διαγωνισμών. Μιλάμε για ανακύκλωση της ανεργίας και με τη βούλα. Για τους ίδιους εργαζόμενους, με το άρθρο 247 θεσμοθετείται η υπερωριακή απασχόληση, η δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες!

Επίσης, με την αναβάθμιση των ρόλων του ΕΛΚΕ (άρθρο 237) και της Εταιρίας Αξιοποίησης (άρθρο 261) που μπορούν πλέον να πληρώνουν απευθείας κάθε λειτουργικό, διαχειριστικό και μισθολογικό έξοδο των Πανεπιστημίων (ακόμα και έξοδα συντήρησης), γίνεται σαφής η κατεύθυνση που δίνει το Υπουργείο να υποκατασταθεί η σταθερή κρατική επιχορήγηση από το κυνήγι κάθε είδους πόρων, χορηγιών, χρηματοδοτήσεων, ανταποδοτικών τελών κλπ.

Για να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο το πανεπιστήμιο, απαιτείται και το ανάλογο μοντέλο διοίκησης που θα προωθήσει πιο αποφασιστικά την επιχειρηματική του δράση στα πρότυπα Ανωνύμων Επιχειρήσεων: Με Διοικητικά Συμβούλια (βλ. Συμβούλια Διοίκησης), που μέλη τους μπορεί κάλλιστα να είναι και απευθείας άνθρωποι της αγοράς, που προσλαμβάνουν ή παύουν τον πρόεδρο (βλ. πρύτανη), τον Εκτελεστικό Διευθυντή τους (βλ. μάνατζερ), ο οποίος θα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του Συμβουλίου Διοίκησης και των διοικητικών υπηρεσιών. Το Συμβούλιο Διοίκησης θα έχει τον αποφασιστικό ρόλο για όλα τα οικονομικά, διοικητικά και αναπτυξιακά θέματα του Ιδρύματος, ενώ η Σύγκλητος, από την οποία πετιέται εκτός το διοικητικό προσωπικό, περιορίζεται πλέον αποκλειστικά και μόνο σε αποφάσεις για ακαδημαϊκά θέματα.

Το επιχειρηματικό μοντέλο διοίκησης που προωθείται, είναι απαραίτητο για:

• Τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα πτυχίων σε πανσπερμία τίτλων σπουδών, με πλήρη αποσύνδεση από το επάγγελμα, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.
• Την αποκοπή των ΑΕΙ από την κρατική χρηματοδότηση και την υποκατάστασή της με έσοδα από τα δίδακτρα και προσφορά "εκπαιδευτικών προϊόντων".
• Την αναγωγή της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) σε μηχανισμό επιβολής καταργήσεων/συγχωνεύσεων ακαδημαϊκών μονάδων με γνώμονα την εξοικονόμηση πόρων για ενίσχυση των επιχειρηματικών σχεδίων.
• Την αντικατάσταση των διετών προγραμμάτων τεχνολογικής κατάρτισης του ν. Γαβρόγλου με προγράμματα "εφαρμοσμένων επιστημών και τεχνολογίας" διάρκειας 7 εξαμήνων, κατά παραγγελία της αγοράς.
• Την επέκταση του ισχύοντος νομικού πλαισίου αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης αναγνώρισης επαγγελματικών προσόντων και ισοδυναμίας πτυχίων κολεγίων και πανεπιστημίων εξωτερικού, όπως προϊδεάζουν οι εξαγγελίες για τον ΔΟΑΤΑΠ.
• Την εισαγωγή νέων μορφών "ελαστικής" απασχόλησης για διδάσκοντες και ερευνητές με κύρια πηγή χρηματοδότησης την ...αυτοχρηματοδότηση μέσω προγραμμάτων!
• Την εισαγωγή νέου πλαισίου πειθαρχικού δικαίου των μελών ΔΕΠ, του υπόλοιπου προσωπικού και των φοιτητών, ως μέτρο προσαρμογής της ακαδημαϊκής ελευθερίας στα πλαίσια του επιχειρηματικού πανεπιστημίου.
• Τη διεύρυνση των μέτρων, που εισήχθησαν αρχικά με τον νόμο Διαμαντοπούλου και διατηρήθηκαν από όσους ακολούθησαν, υπονόμευσης των φοιτητικών συλλόγων ως οργάνων εκπροσώπησης των φοιτητών μέσω ενιαίων ψηφοδελτίων, με τη δημιουργία συμβουλίων που θα παίξουν τον ρόλο του «συνδαιτυμόνα» του Συμβουλίου Διοίκησης και του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, οδηγώντας τους φοιτητές σε πλήρη ενσωμάτωση σε αυτά τα σχέδια.

Καταστρατηγούνται και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων. Όπως προβλέπεται από το άρθρο 279, για μια διετία (τουλάχιστον), δε θα μπορούν να μετακινηθούν υπάλληλοι των πανεπιστημίων σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, ανάλογα με τις οικογενειακές και άλλες ανάγκες των εργαζομένων, χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Πρύτανη.

Η χρονική περίοδος που επιλέγουν να φέρουν την πανεπιστημιακή αστυνομία, δηλαδή την περίοδο που φέρνουν για ψήφιση το νέο νόμο – πλαίσιο, στα ιδρύματα επιβεβαιώνει ότι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο δεν θα χωράει η διαφορετική φωνή αντίστασης και διεκδίκησης. Η πανεπιστημιακή αστυνομία στόχο θα έχει να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία του πανεπιστημίου – επιχείρηση.

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

Οι εξελίξεις αυτές είναι πάρα πολύ σοβαρές. Έχουν να κάνουν με το δικαίωμα στη μόρφωσης των παιδιών μας, με τους όρους εργασίας μας, με τον ίδιο το χαρακτήρα τού σύγχρονου πανεπιστημίου που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.

Το Κεντρικό Συμβούλιο, με ομόφωνη απόφασή του στην πρόσφατη συνεδρίασή του, καλεί τους Συλλόγους:

- Να ενημερώσουν πλατιά τους συναδέλφους σε όλους τους χώρους με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, περιοδείες. Τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου θα συνδράμουν στη διαδικασία της ενημέρωσης. Να οργανώσουν παρεμβάσεις στις Συγκλήτους, συνεντεύξεις τύπου κτλ

- Να προχωρήσουν σε συντονισμό με τους συλλόγους ΔΕΠ, ΕΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ και με τους φοιτητικούς συλλόγους ανά ίδρυμα. Αντίστοιχα, σε επίπεδο Ομοσπονδιών, το Κεντρικό Συμβούλιο θα συμμετάσχει σε συντονισμό των ομοσπονδιών των ΑΕΙ.

Επιπλέον, η Ομοσπονδία:

- Θα απευθυνθεί σε σωματεία και ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, προκειμένου από κοινού να διεκδικήσουμε την απόσυρση του νομοσχεδίου.

- Θα επιδιώξουμε να παρέμβει στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, όταν θα είναι υπό συζήτηση το νομοσχέδιο.

- Θα διαμορφώσει και θα αποστείλει στους Συλλόγους προπαγανδιστικό υλικό (πανό και αφίσες) για να αναρτηθούν σε όλα τα πανεπιστήμια.

Επιπρόσθετα, το Κεντρικό Συμβούλιο αφήνει ανοικτή την ημερομηνία απεργιακής κινητοποίησης, ανάλογα με τις εξελίξεις (ημερομηνία κατάθεσης στη Βουλή, ημερομηνία ψήφισης).

Απαιτούμε το σχέδιο νόμου – πλαισίου να μην κατατεθεί!

Να μην μπει η πανεπιστημιακή αστυνομία στα πανεπιστήμια!

Απαιτείται ΤΩΡΑ να δυναμώσει ο αγώνας για το πανεπιστήμιο που έχουν ανάγκη οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι, ο λαός. Για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών, με βάση την εξέλιξη της επιστήμης, για ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας κόντρα στην εμπορευματοποίηση της, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες τις κατηγορίες προσωπικού!